Αφού απέκλεισαν, με παράτυπο τρόπο, όλους τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, Μητσοτάκης και Τσίπρας επιδόθηκαν στο γνωστό σκηνικό της αποπροσανατολιστικής πόλωσης, αλλά και της αμοιβαίας στήριξης.
Ο μεν Μητσοτάκης προσπάθησε να ενοχοποιήσει τον λαό και τη δίκαιη διαμαρτυρία του για την εξέλιξη της πανδημίας, αλλά και να εμφανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως οργανωτή των κινητοποιήσεων, γιατί πολύ απλά είναι ο βολικός και ο χρήσιμος "αντίπαλος" στο δικομματικό παιχνίδι.
Ο δε Τσίπρας προσπάθησε να εμφανίσει την αστυνομική βία ως ζήτημα εμμονών και ανεκπαίδευτων αστυνομικών που "βράζει το αίμα τους" και όχι ως στρατηγική επιλογή που την υπηρέτησε και η δική του κυβέρνηση.
Και οι δυο μαζί προσέφεραν πλήρη κάλυψη στο θεσμικό, νομοθετικό και επιχειρησιακό πλαίσιο της καταστολής που συνδιαμόρφωσαν και το οποίο επεκτείνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου