«Όταν κινδυνεύει το έθνος δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε όσους αμύνονται, έτσι έκανε και ο ελληνικός λαός το 1940 απέναντι στην ιταλική εισβολή. Δεν έχει σημασία αν είναι εθνικιστές ή ναζιστές όσοι αμύνονται απέναντι στη ρωσική εισβολή, επομένως, πού είναι το πρόβλημα με το Τάγμα Αζόφ;».
Επιχειρήματα όπως το παραπάνω, που ανεβάζουν τα «γράδα» στο σαπούνισμα των νεοναζί του Αζόφ άρχισαν να ακούγονται, αφού πρώτα η κυβέρνηση έφαγε τα μούτρα της με την παρουσία τους στη Βουλή κατά την ομιλία Ζελένσκι. Το «σχήμα» είναι το εξής: Προτάσσεται ο γνώριμος «εθνικός κίνδυνος», και στο όνομά του επιχειρείται να «σβήσει» κάθε διαχωρισμός. Λένε ότι τώρα δεν έχει σημασία «τι πιστεύει» ο καθένας, σημασία έχει η άμυνα απέναντι στον εισβολέα, «από όλους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου